Gallup birti um helgina niðurstöður þjóðarpúlsins, þar sem fylgi stjórnmálaflokkanna er mælt. Pistilshöfundur tók þátt í könnuninni, sem var um margt merkileg.
Category: Deiglupistlar
Kauphöll Íslands kynnti fyrir skömmu nýjar reglur um upplýsingagjöf um starfskjör og hlutabréfaeign stjórnenda fyrirtækja sem skráð eru í kauphöllinni. Þessar aðgerðir og aðrar að undanförnu undirstrika viðleitni Kauphallarinnar til stöðugrar endurskoðunar á eigin starfsemi og eru mjög jákvæðar fyrir þróun íslensks hlutabréfamarkaðar.
Í stað þess að greiða fyrir allt háskólanám ætti ríkið einungis að sjá til þess að allir nemendur, óháð efnahag, geti fjármagnað nám sitt á sanngjörnum kjörum. Í Ástralíu er málum einmitt þannig háttað.
Vaka, félag lýðræðissinnaðra stúdenta vann í gær stórsigur í kosningum til Stúdentaráðs Háskóla Íslands, fékk 54% atkvæða og fimm menn í ráðið. Röskva, samtök félagshyggjufólks beið stærsta ósigur í sögu sinni og tapaði manni til nýs framboðs, Háskólalistans.
Kosningar til Stúdentaráðs standa nú yfir. Að þessu sinni eru þrír listar í framboði og ættu því flestir að geta fundið eitthvað við sitt hæfi. Þó lítur fyrir að um helmingur stúdenta muni sitja heima. Hvers vegna telja þau að atkvæði þeirra skipti ekki máli? Og hvers vegna er það rangt hjá þeim?
Ég er einn af þeim fjölmörgu sem þykir bjór ákaflega bragðgóður og svalandi. Fátt veit maður betra en að fá sér einn, tvo jafnvel þrjá kalda eftir langan og strangan vinnudag. Einhvern veginn finnur maður streytu dagsins og áhyggjurnar sem fylgja amstrinu renna af manni jafnharðan og maður teygar þessa gullnu blöndu humla og gers.
Launakjör Sigurðar Einarssonar, forstjóra Kaupþings hafa verið milli tannanna á fólki undanfarna daga, og sýnist sitt hverjum. Mörgum þykja bónusgreiðslur upp á tæpar 70 milljónir bera vott um sívaxandi græðgi peningamannanna, en þeir eru líka margir sem eru fljótir til að verja þessi kjör, og saka þá einfaldlega um öfund sem andmæla þessum greiðslum.
Stúdentar við Háskóla Íslands ganga til kosninga í dag og á morgun. Kosið er til Stúdentaráðs og háskólafundar. Síðastliðið ár vann Vaka sögulegan sigur og lauk með því 11 ára valdatíð Röskvu. Eftir ár í meirihluta liggur glæsilegur árangur fyrir. Árangur sem er í senn áþreifanlegur og óumdeilanlegur. Með Vöku í forystu hefur nýr tónn verið sleginn í hagsmunabaráttu stúdenta.
Á morgun, 26. febrúar, hefjast kosningar til Stúdentaráðs Háskóla Íslands. Ákveðið hefur verið að stofna nefnd að loknum kosningum sem endurskoða á kosningalögin í takt við breytt skipulag kennslunnar. Þar að auki hefur einn listi bæst við sem gert hefur einstaklingskosningu að baráttumáli sínu. Það er því ekki úr vegi að fjalla um kosningafyrirkomulagið í pistli dagsins.
Stríð í Írak er auðvitað engin lausn á neinum vanda en samstaða “gömlu Evrópu” með Saddam er það ekki heldur. Ég veit ekki hvað menn halda að gerist eignlega að loknu vopnaeftirliti Hans Blix. Búast menn e.t.v. við því að Saddam ákveði að breyta efnaverksmiðjum í leikskóla, taki upp stjórnmálasamstarf við Ísrael og boði til lýðræðislegra kosninga?
Valdablokkir í viðskiptalífinu, klíkuskapur í ráðningum og kjördæmapot eru tíðrædd í þjóðfélaginu. Oft er sagt að fólk komist ekki áfram í lífinu án góðra tengsla og sambanda. Vissulega er upptalningin hér dæmi um sambönd og tengsl, en ekki mjög traustvekjandi. Gaman er að skyggnast í hugarheim gamalla spekinga í leit að dyggðum og trausti manna í millum.
Flestir byggja skoðanir sínar á málum sem hafa með líf og dauða að gera á þeirri hugmynd að allir menn hafi rétt til lífs. Hér er fjallað eilítið um hin mismunandi form sem þessi hugmynd tekur og hvernig þessi mismunandi form eru notuð til þess að réttlæta mismunandi skoðanir á málum eins og fóstureyðingum, líknardrápi og dauðarefsingu.
Er raunveruleikasjónvarp orðið of raunverulegt? Hversu langt má ganga í því að sýna venjulegt fólk gera venjulega hluti? Danir hafa velt þessu fyrir sér upp á síðkastið.
Eru listamenn andvígir hinu nýja samfélagi, Nova Atlantis, með andúð sinni á Kárahnjúkavirkjun? Ásgeir Jóhannesson telur svo vera í gestapistli á Deiglunni og að Ísland þurfi fleiri upplýsta andans menn á borði við Einar Benediktsson og Börk Gunnarsson, ekki fleiri andstæðinga Nova Atlantis, þar sem nóg sé af þeim.
Á undanförnum misserum hefur umræðan um svokallað beint, eða milliliðalaust lýðræði verið nokkuð áberandi í þjóðfélaginu. Síðan 1997 hefur Morgunblaðið leitt þessa umræðu og reglulega birt ritstjórnargreinar um efnið. En er hér um að ræða skrílræði, eða jákvætt skref á þróunarbraut lýðræðisins?
Stríð við Írak er engin óumflýjanleg staðreynd. Þvert á móti er ákvörðunin enn í okkar höndum og hægt koma í veg fyrir að stríðið verði að þeirri staðreynd sem menn óttast.
Sunnudaginn sextánda þessa mánaðar birtist á Deiglunni eftir Bjarna Ólafsson greinin „Dómar í málum stríðsglæpamanna”, þar sem hann fjallaði í stuttu máli um belgísk lög um allsherjarlögsögu í málum stríðsglæpamanna. Mikael Torfason sendi Deiglunni bréf þar sem áðurnefnd grein er gagnrýnd, og er nú aftur komið að Bjarna að verja hendur sínar.
Íslensk stjórnvöld voru í vikunni í góðra vina hópi afturhaldsafla þegar þau höfnuðu tillögum innan WTO um aukin viðskipti með landbúnaðarvörur. Önnur ríki sem höfnuðu tillögunni voru Noregur, ESB, Japan og S. Kórea. Í góða liðinu voru hins vegar Bandaríkin, Kanada, Brasilía og fjöldi þróunarríkja.
Efnahagslíf heimsins hefur borið töluverðan skaða í keðjuverkunaráhrifum sem stuðlað hafa að samdrætti í heiminum, NATO samstarfið er komið í uppnám í kjölfar deilna um baráttuna gegn hryðjuverkum, hægst hefur á alþjóðavæðingu og fólkskflutningum á milli landa, kynþáttafordómar hafa klárlega aukist og stöðugur ótti hvílir orðið á stórum hluta hins vestræna heims.
Flestir kannast við gremjuna þegar mikilvægt skjal eða tölvupóstur hverfur úr tölvunni á óskiljanlegan hátt. Með notkun tölvunnar á sífellt fleiri sviðum er líklegt að ýmsir muni þurfa að gráta meira en nokkrar tapaðar vinnustundir í framtíðinni.