Deiglan

Við norrænu ríkjunum blasa sömu áskoranir og ógnir þegar kemur að öryggis- og varnarmálum. Öll ríkin hafa á undanförnum árum lagt aukna áherslu á að efla varnarviðbúnað sinn og verja til þess sífellt hærra hlutfalli landsframleiðslunnar. Það er ekki að ástæðulausu.

Eldgosið á Reykjanesi er löngu hætt að vera krúttlegur lítill ræfill eins og því var fyrst lýst. Þótt það eigi enn langt í land með að teljast til stærstu gosa þá er engu að síður um að ræða meiriháttar náttúruhamfarir.

Viðamiklar rannsóknir, sem fela í sér geymslu á hættulegum veirum eða erfðabreytingar á þeim, virðast bjóða meiri hættu heim en þær afstýra. Hér þarf heimsbyggðin og vísindasamfélagið að líta mjög í eigin barm áður en haldið er áfram á þeirri braut sem við vorum á fyrir faraldurinn.

Til áréttingar fyrir þá sem hafa verið andlega fjarverandi síðustu áratugina þá er stjórnvöldum aldrei heimilt að beita svelti eða vosbúð sem refsingu eða viðurlögum.

Árið 46 fyrir Krist er talið eitt það lengsta í sögunni. Það var árið áður en Júlíus Cesar tók til í dagatalinu. Þá þurfti að stemma af nokkra mánuði til að láta allt passa að nýju og árið endaði að vera 445 daga langt. Það var svo sem engin nýlunda. Á þessum tíma voru dagatöl […]

Covid þokunni er að létta og bjartari tímar eru framundan.Landsmenn eru sloppnir af heimaskrifstofunni og úr (flestum) samkomutakmörkunum og taka sumri fagnandi.

Fyrsta skrefið í einkavæðingu Íslandsbanka gekk sennilega betur fyrir sig en nokkur hafði þorað að vona. Tvennt vakti sérstaka athygli.

Mín besta fjárfesting í lífinu hingað til er hvorki íbúðin sem ég á né meistaranámið mitt í London. Það er hugræna atferlismeðferðin sem ég fór í þegar ég var 24 ára sumarið 2009.

Meðan báturinn lekur og gæti sokkið er mikilvægara að ausa úr honum og stöðva lekann heldur en að rífast um það hverjum það er að kenna að gatið kom á kjölinn. En nú er búið að stöðva lekann víðast á Vesturlöndum og uppgjörið fer að hefjast.

Nýafstaðinn leiðtogafundur Atlantshafsbandalagsins markar ákveðin tímamót í samstarfi vestrænna lýðræðisríkja. Á fundinum samþykktu leiðtogar bandalagsríkjanna þrjátíu framtíðarstefnu sem felur í sér enn nánara samstarf á sviði öryggismála en hingað til.

Hann var ekki sérlega merkilegur fótboltinn sem Skotar og Englendingar léku á þjóðarleikvangi hinna síðarnefndu í kvöld þegar þjóðirnar mættust á Evrópumótinu í fótbolta. Miklu merkilegri er saga þessara þjóða þegar knattspyrnan er annars vegar og hvernig aldagamlar erjur þeirra voru beinlínis upptaktur fyrir leikinn.

Fyrir nokkrum árum var lagður fallegur göngu- og hjólastígur frá Kjarnaskógi á Akureyri til Hrafnagilshverfis í Eyjafjarðarsveit. Stígurinn er um 7 km langur. Hann kostaði tæpar 200 milljónir króna á sínum tíma.

Frá því fyrsta hjólreiðaáætlun Reykjavíkur var samþykkt árið 2010 hefur hlutdeild hjólreiða í öllum ferðum aukist úr 2% í 7%. Þróunin sýnir glöggt hvernig skýr markmið, metnaður og fjárfesting geta innleitt breytingar sem margir töldu útilokaðar – ekki síst í blautu og vindasömu Reykjavík. En við ætlum að gera enn betur.

Ég myndi seint teljast til þeirra sem kvarta undan mönnum og málefnum á opinberum vettvangi. Ég kvarta ekki í þjónum á veitingastöðum, hreyti ekki í starfsfólk stórmarkaða, bölva þjónustufólki sem talar ensku eða neitt slíkt. Það er því algjörlega úr karakter þegar ég geri það sem ég er að fara að gera núna.

Rangar eða falsaðar fréttir berast t.d. að meðaltali sex sinnum hraðar en réttar og staðreyndar fréttir og rangar eða falsaðar fréttir um stjórnmál dreifast þar best.

Þótt málflutningur í pistli gærdagsins sé sannfærandi verður því ekki neitað að fyrirkomulega þingstarfa—gamaldags eins og það virðist—hefur ýmsa kosti.

Af hverju er það svona nauðsynlegt að ljúka störfum þingsins mörgum vikum áður en almennur vinnumarkaður byrjar að huga að sumarleyfi og þegar vitað er að þingið mun ekki hefja störf á ný fyrir í fyrsta lagi 2 mánuðum eftir að hinn almenni launamaður snýr aftur til vinnu?

Þegar ég vann í Stjórnarráðinu var stundum talað um Helvítisgjánna. Þangað fóru gjarnan mál sem þrotlaus vinna lá að baki en einhverra hluta vegna enduðu alltaf á sama stað. Sofandi í Helvítisgjánni. Það átti sér stundum eðlilegar skýringar. Stundum ekki.

Frumvarp umhverfisráðherra um miðhálendisþjóðgarð hefur farið út um þúfur og er það að mestu vel. Það var bundið verulegum annmörkum sem á endanum mætti of mikilli mótstöðu í samfélaginu. En þjóðgarður á miðhálendinu þarf ekki að vera af hinu slæma og allar líkur á að hann verði á endanum að veruleika. En þá þarf að vanda mun betur til verka og hafa náttúruvernd, einfaldleika og frelsi að leiðarljósi.