Category: Deiglupistlar

Margir kjósa þann lífstíl að búa og starfa nálægt miðbæ þar sem auðveldara er að nýta sér fjölbreyttari ferðamáta. Ég geri enga athugasemd við þann lífsmáta, en það eru aðrir sem kjósa sér aðra leið í lífinu. Margir, sennilega tugþúsundir, kjósa að búa í úthverfum borgarinnar. Sumir vilja jafnvel eiga sinn eigin garð og ala börn sín upp í meiri víðáttu í útjaðri borgarinnar. Allt eru þetta skattgreiðendur og þegnar borgarinnar sem eiga rétt á athygli líkt og þeir sem búa miðsvæðis.

Það var á virkum morgni og Covid nýbyrjað að spila út öllum sínum sterkustu spilum. Ég gekk inn í gamalgróna skóverslun í Kringlunni og byrjaði að skoða mig um. Ég er ekki sú sterkasta á svellinu þegar kemur að kaupum á barnaskóm og hafði heldur ekki mikinn tíma svo ég fór að leita að starfsmanni. Áttaði mig þá á því að það var heldur til hljótt inni í búðinni og þar voru engir aðrir viðskiptavinir, hvað þá starfsfólk, svo ég kallaði.

Fátt bendir til annars en að mikið ójafnvægi ríki áfram á fasteignamarkaði. Eftirspurnin er miklu sterkari en framboðið og mun að öllu óbreyttu þrýsta verði upp á við. En ættu ekki ansir margir að vera glaðir og reifir í þessu partýi? Auður fasteignaeigenda vex og sveitarfélögin, sem ráða lóðaframboði, fá alltaf meiri skattgreiðslur í kassann. Þetta mikla ójafnvægi hlýtur þó að vera óæskilegt til lengdar og nægir að benda á að skuldsetning á fasteignamarkaði hefur aukist umtalsvert.

Með því að eyða óvissunni, með því að klippa á tengsin milli þess að gera vel og vegna vel, með því að láta úrslit fótboltaleikja hætta að skipta máli, með því að taka keppnisþáttinn úr íþróttinni hættir hún að vera töfrum gædd og verður eins og hver önnur nauðaómerkileg afþreying.

Markaðir leita í jafnvægi. Ef íbúðir vantar verða íbúðir dýrari. Þeir sem byggja íbúðir græða meira. Fleiri íbúðir verða byggðar. Verð lækkar. En það leitar ekki allt í jafnvægi. Faraldrar gera það ekki. Ef hver smitaður einstaklingur smitar að jafnaði 1,01 einstakling mun faraldurinn springa út og allir munu sýkjast á endanum. Ef hver smitaður […]

Það gekk á ýmsu og jafnvel sumir liðsfélagar áttu erfitt með að samþykkja veru hans í liðinu til að byrja með, en þegar þeir urðu vitni að hótunum og móðgunum sem hann varð daglega fyrir snérust flestir þeirra smám saman og vildu frekar samsama sig með fyrirmyndarmanninum sem hafði annan húðlit, heldur en fordómafullu fautunum sem voru eins og þeir sjálfir á litinn.

Ég gafst nýverið upp á lífstílnum sem ég hafði ætlað að helga þrítugsaldri mínum. Ég gafst upp á að vera upp á aðra kominn, gafst upp á að skerða eigið frelsi, gafst upp á að skerða eigin lífsgæði. Ég gafst upp á því að þurfa að æða út í rigningu og rok, frost og snjó, bara til þess að komast leiðar minnar. Ég gafst nýverið upp og keypti mér bíl.

Við erum stödd á þriðju kjallarahæð undir lögreglustöðinni við Hlemm á neyðarfundi stjórnstöðvar ferðamála þar sem farið er yfir háleynilega viðbragðsáætlun við snarpa fækkun ferðamanna í kjölfar viðbragða við Covid faraldrinum. Forsætisráðherra, sem boðað hefur til fundarins, er með orðið.

Og það sem skiptir mestu máli út frá spurningunni um endurkomu eðlilegs lífs—þá sést það á hafnaboltaleikjunum og víðar að fólk langar ekki að lifa í ótta lengur en nauðsynlegt er. Lífið heldur áfram og gleðin finnur sinn farveg.

Við erum stödd um miðbik aprílmánaðar. Faraldurinn og tilheyrandi takmarkanir hafa tekið margvíslegum breytingum. Í gærdag voru jafnvel kynntar enn frekari tilslakanir á sóttvarnaraðgerðum – en hvað sem öðru líður kynnir Reykjavíkurborg engar fyrirhugaðar tilslakanir á þjónustuskerðingum leikskólanna.

Þetta er klaufaleg gestrisni, svolítið eins og að bjóða gesti sínum upp á kökusneið og kaffi, en passa sig alltaf á því að hafa sína sneið þykkari og aðeins meira í bollanum.

Ég hljóp fram með tölvuna í fanginu og kom að hundinum hálfhlaupandi um húsið með niðurgang og ælu. Ég átti engra annarra kosta völ en að kveikja á hljóðnemanum á tölvunni og trufla fundinn til þess að bera fyrir mig forföll þar sem hundurinn minn væri búinn að skíta og æla um allt hús heima. Eins og gengur og gerist.

Elísabet II Bretadrottning tilkynnti með djúpri hryggð um andlát eiginmannsins í dag en hann fékk friðsæl lífslok í Windsor-kastala í morgun. Filippus hefði fagnað aldarafmæli sínu þann 10. júní næstkomandi.

Fyrir ári síðan, í heimavinnu, með börnin sem lifandi bakgrunn á Teams fundum, var ég uppfull af baráttuþreki gagnvart veirunni eins og flestir landsmenn á þeim tíma. Allt snerist um að þrauka fram á sumar, vernda viðkvæma hópa, fletja út kúrfuna og verja heilbrigðiskerfið. Við horfðum fram á betri tíð með blóm í haga.

Um samgöngusáttmála höfuðborgarsvæðisins ríkir ágæt þverpólitísk sátt. Þó eru ekki allir ánægðir og ákveðinn hópur reynir að grafa undan sáttmálanum með nýjum hugmyndum sem reynast þó, þegar betur er að gáð, gamalt vín á nýjum belgjum.

Eftir rúmlega ár af heimsfaraldri er farið að reyna verulega á þolgæði landsmanna og margir finna fyrir svokallaðri faraldursþreytu. Við erum öll orðin hundleið á þessu, svo það sé orðað beint út.  Sóttvarnarlæknir og yfirvöld á Íslandi hafa hins vegar staðið sig vel í markvissum og hófsömum aðgerðum sem hefur skilað sér í sterkri ímynd […]

Við notum lög til þess að fá fram samfélagslegt réttlæti, öryggi og velferð. En til þess að þau virki þurfa þau að vera skýr og óumdeild; við viljum búa í réttarríki. Því verður að gera þá kröfu að stjórnvöld á borð við sóttvarnarlækni gæti þess sérstaklega að þau hafi nægar lagaheimildir til athafna og ákvarðana gagnvart borgurunum sem teljast verulega íþyngjandi og mikið inngrip í líf þeirra.

Í augum samtímafólks Jesú hafði þessi samfélagstilraun, sem hann boðaði, mistekist þegar hann var krossfestur á Golgatahæð. Lýðurinn sem fagnaði honum á Pálmasunnudegi og veifaði pálmagreinum hrópaði síðan krossfestu, krossfestu. Það gekk eftir á föstudeginum langa.

Það er margt í heiminum hverfult, flest ef út í það er farið, en sumt má stóla á og eitt af því er páskahretið. Nú þegar líður að miðnætti aðfararnótt páskadags er hann þegar farinn að snúa sér í orðanátt og á morgun mun ískalt heimskautaloftið steypa sér yfir landið. Það vekur raunar furðu að […]