Ef Jürgen Klinsman telur sig hafa not fyrir 37 ára gamlan mann sem fyrir rúmlega tuttugu árum gat stöðvað nánast allar árásir upp hægri kantinn þá getur Lars Lagerbäck étið það sem úti frýs – og líka KSÍ. Ég er farinn!
“Borgarbragurinn í Reykjavík ber fless glögg merki, að fjöldi erlendra ferðamanna heimsækir okkur þessa dagana. Fjölmennastir eru þeir hópar, sem koma með skemmtiferðaskipum. Svo mjög hafa þessir hópar sett svip á bæinn, að suma daga hefir virzt sem annar hver maður sem maður sér í miðborginni sé útlendur ferðamaður.”
Það er misjafnt frá degi til dags hvers maður minnist úr sinni barnæsku. Eftir að hafa náð þeim áfanga að vera kominn fram yfir helminginn af ætlaðri meðalævi íslenskra karlmanna, hef ég í sífellt ríkari mæli fundið leiðsögn í æskuminningum vegna álitamála og viðfangsefna sem við er að kljást nú á dögum.
Ef löggjafinn hefur metið það svo að tekjuöflun ríkisins sé svo mikilvæg að hún víki til hliðar sjónarmiðum um vernd einkalífsins, þá hlýtur það sama að gilda um útgjöldin
Það er afgreiðslukona í Bónus í Kringlunni sem raðar alltaf í poka fyrir mig. Svona eins og gert er í Ameríku. Hún leggur sig líka fram við að tala við útlendinga á ensku. Hún býður alltaf góðan daginn og kveður alltaf líka. Ég veit ekki hvort hún sé alltaf glöð, en hún brosir allavega þegar viðskiptavinir eru nálægt.
Að hægrimenn séu enn hægrimenn… leggjandi áherslur á hægrimál eins og breytt rekstrarform stofnana og niðurskurð ríkisútgjalda og einstaka skattalækkun. Fráleitt, veit fólk ekki að hér varð hrun?
Er ekki að leysa skuldavanda heimilanna heldur að afnema gjaldeyrishöftin. Gjaldeyrishöftin sem standa fjárfestingum og framförum fyrir þrifum og koma í veg fyrir að hér geti orðið sú atvinnuuppbygging og verðmætasköpun sem við þurfum á að halda.
Staða heimilanna virðist vera sá málaflokkur sem brennur á kjósendum fyrir kosningarnar núna og frambjóðendur eru víða komnir á kreik til að mæta ýmis konar kröfum í þeim efnum. Spurningin er hversu mikið heimilin muni græða á slíkum æfingum þegar upp verður staðið?
Íslendingar þurfa að fara ýmsar krókaleiðir ef þeir vilja kaupa löglega aðgang að ýmsu afþreyingarefni. Við þetta hafa ýmsir sérhagsmunahópar mikið að athuga – og beita fyrir sig furðulegum rökum.
Dómsmál, sérstaklega þau sem varða ógeðfelld mál vekja stundum verri kenndir í okkur öllum. Allt í einu margt að snúast um að þolendum sé bætt tjón þeirra, að þeir sem afbrotin fremja valdi ekki fleirum skaða eða að þeir sem afbrotin fremja verði gerðir að betra fólki. Nei, „réttlætisþörf“, það fer allt að snúast um réttlætisþörf.
Beggja megin Atlantsála er núna að skapast tækifæri til að láta langþráðan draum um fríverslunarsamning milli Evrópusambandsins og Bandaríkin loks rætast. TAFTA – Trans-Atlantic Free Trade Agreement, er svo augljóslega snilldarhugmynd að furðu sætir að ekki hafi verið gengið frá slíku efnahagslegu NATO samkomulagi fyrr. Þá er augljóst að Ísland verður að vera með í slíkum fríverslunarsamningi.
Umræðan um gjaldmiðlamál á Íslandi litast oft af tilfinningum – því mörgum þykir vænt um gömlu góðu íslensku krónuna, eins og okkur þykir oft vænt um hluti sem hafa fylgt okkur lengi. En gagnsemi krónunnar er því miður minna en ekkert.
Í hugvekju á jóladag 2012 fjallar Sr. Kjartan Örn Sigurbjörnsson um að betra sé að deila með náunganum heldur en að deila við hann.
Enginn hefur kallað mig frjálshyggjusauðnaut í nokkrar vikur, gera þarf bragarbót á því. Meðan ég man: Besta gjöfin sem hægt er að gefa annarri manneskju: Peningar.
Fjölmiðlanefnd hefur nýlega haft afskipti af dagskrárgerð nokkurra fjölmiðlafyrirtækja – nefndin heimtar íslenska þýðingu á spekinni úr Ryan Seacrest og vill ekki hafa það að heimamenn á Englandi fái að miðla upplýsingum um gang mála í þarlendum fótboltaleikjum.
Þar sem ég beið í prófkjörsröð benti kona á fjögurra ára son minn og sagði: “Duglegur að bíða í röð þessi.” Skömmu síðar rann það upp fyrir mér að ég hef aldrei verið fjögurra ára að bíða með foreldrum mínum eftir því að fá að kjósa. Okkar biðraðir voru eftir skömmtunarmiðum.
Ræða Jóhönnu Sigurðardóttur á flokksráðsfundi Samfylkingarinnar um helgina varpaði ljósi á tvö atriði. Fyrra atriðið er að Jóhanna hefur ekki lengur neitt fram að færa og því rétt hjá henni að draga sig í hlé. Seinna atriði er að innan Samfylkingarinnar virðist vera vaxandi áhugi á samstarfi við Sjálfstæðisflokkinn.
Nú fyrir helgi og svo aftur eftir að úrslit kosninga um tillögur stjórnlagaráðs lágu fyrir varpaði Jóhanna Sigurðardóttir fram þeirri hugmynd að endanlegt frumvarp til stjórnskipunarlaga ætti að leggja í aðra þjóðaratkvæðagreiðslu samhliða kosningum í vor. Þetta er ekki það sem ákveðið var þegar boðað var til atkvæðagreiðslunnar.
Kæri Gouda ostur. Ég sé að þú ert að skipta um nafn og ætlir að kalla þig Góðost. Til hamingju með það. Það eiga allir rétt að heita það sem þeim sýnist. Þú birtir umsókn fyrir nafnabreytingu þinni í blöðum. Í reitnum “ástæður fyrir umsókn” skrifar þú: “Mér var bara farið að finnast asnalegt að vera með útlenskt nafn þegar ég er í raun rammíslenskur.”
Landsmenn fengu þær fréttir snemma laugardagsmorguns að lögreglan hefði kvöldið áður handtekið mann og lokað veitingastað vegna gruns um að þar hafi farið fram fjárhættuspil. Fólk getur áfram sofið rótt um nætur vitandi að lögreglan gómar glæpamenn og stendur vaktina við að tryggja almannareglu. Innanríkisráðherra hlýtur að lofa sína frammistöðu í málinu og boðar væntanlega í framhaldinu hertar aðgerðir til að uppræta í eitt skiptið fyrir allt þennan ósóma úr samfélaginu.