Kosningabaráttan í Bandaríkjunum er ólík því sem við eigum að venjast á Íslandi. Hún einkennist fyrst og fremst af skýrri afstöðu fjölmargra fjölmiðla og oft á tíðum ótrúlegu skítkasti þeirra út í frambjóðendur. Vandamálið sem kjósendur standa frammi fyrir er hverjum þeir eigi að treysta til að segja satt.
Category: Deiglupistlar
Hér í Danmörku eru gefin út sérstök sjúkratryggingarskírteini. Þessi gulu myndalausu, plastspjöld með áletruðrum persónueinkennum eru sannkallaður lykill að samfélaginu. Gangi þeim vel sem heldur að hann geti leigt sér spólu án þeirra.
Íslendingum þykir ofsalega gaman að gera grín að því hvað Bandaríkjamenn eru feitir. Þeir gera sér líklega ekki grein fyrir því að við Íslendingar erum sjálfir á meðal feitustu þjóða í heimi.
Á Íslandi eru 63 þingmenn. Margir eru þeir sem vildu gjarnan sjá þá tölu lækka aðeins, t.d. niður í 51 eða 25. Þannig vonast menn til að ná niður kostnaði. En er fækkun þingmanna endilega frábær bara út af því að hún hefur færri stöðugildi í för með sér? Með þeim rökum væri langbest að hafa bara einn, alráðandi, þingmann. Eða engan bara ef því ber að skipta.
Bandarískt afþreyingarsjónvarp tók enn eitt skrefið niðurávið í haust þegar þeir hófu sýningar á raunveruleikaþættinum “The biggest loser” þar sem tólf manneskjur keppast um að tapa eins mörgum kílóum og auðið er til að græða $250.000.
Steinunn Valdís Óskarsdóttir var valinn borgarstjóri eftir enn einn darraðadansinn í samsteypustjórn vinstri flokkanna í borginni. Þetta er þriðji borgarstjórinn sem R-listinn býður Reykvíkingum upp á síðan borgarbúar kusu Ingibjörgu Sólrúnu í embættið fyrir tveimur og hálfu ári.
Í hámenningarlegu helgarnesti dagsins verður þeirri spurningu velt upp hvort að Íslendingar reyni í auknum mæli að synda undan jólabókaflóðinu.
Það var í raun Framsóknarflokkurinn sem valdi nýjan borgarstjóra og ekki getur það talist gott veganesti fyrir Steinunni V. að samstarfsflokkar sætta sig við hana þar sem hún er lítil ógnun við þá í framtíðinni.
Nýr skóli – Ný tækifæri
Nú stendur fyrir dyrum að sameina Háskólann í Reykjavík og Tækniháskóla Íslands, ljóst er að sameinaður háskóli þarf að byggja upp nýtt húsnæði, enda er húsnæði Tækniháskólans nú þegar of lítið.
Ár er liðið síðan breski Íhaldsflokkurinn skipti út Ian Duncan Smith, þáverandi formanni flokksins, og við forystunni tók hinn reynslumikli Michael Howard. Hlutverk hans var fyrst og fremst að gera Íhaldsflokkinn að trúverðugu stjórnmálaafli í augum almennings. Það virðist hins vegar hafa mistekist.
Ég horfði bandarískan spennuþátt nýlega. Plottið í þættinum gekk út á eftirfarandi: Lögreglumenn voru að eltast við siðspilltan morðingja sem var sonur einhvers merkismennis í þriðja heims smáríki, á ræðismannspassa og þar með ósnertanlegur.
Fljótt á litið virðist sem næsta skref í áætlun Hillary um að verða forseti Bandaríkjanna eftir 4 ár hafi gengið eftir. Tap John Kerry þýðir að eftir fjögur ár verða tvö ný nöfn á kjörseðlunum. Líklegast tekst Hillary að ná endurkjöri til Öldungardeildar eftir tvö ár og getur þá notað feril sinn þar sem stökkpall inn í Hvíta húsið.
Nú hafa kennarar kosið um það hvort þeir fallist á miðlunartillögu ríkissáttasemjara. Allt útlit er fyrir að kennarar haldi áfram í verkfalli frá og með morgundeginum. Þetta ástand mála í íslensku skólakerfi er algjörlega óviðunandi. En jafnvel þótt samningsaðilar komist að einhvers konar samkomulagi í þetta sinn er ljóst að verulega róttækra breytinga er þörf til að ástandið verði ásættanlegt.
Ástandið í Írak síðasta ár hefur einkennst af sundrungu og eru framtíðarhorfur landsins alls ótryggar. Vopnaðir hryðjuverkahópar hafa verið í stöðugri baráttu gegn erlendu hernámsliði auk þess sem árásir á almenna borgara, þá sérstaklega erlenda, hafa færst í aukana.
Af fjölmörgum risum á sviðið smásölu í heiminum, er eitt fyrirtæki sem ber höfuð og herðar yfir öll önnur – Wal-Mart.
Um þessar mundir stendur yfir landssöfnun fyrir hjartveika undir einkunnarorðunum í hjartastað.
Í bréfi sem gengur manna á milli í tölvupósti þessa dagana er þess farið á leit við lesendur að þeir sniðgangi olíufélögin og beini viðskiptum sínum á nýlenduvörum annað.
Það er ótrúlegt hve fljótir menn verða að gleyma hve íþyngjandi ýmsar aldurstengdar reglugerðir verða um leið og aldrinum er náð. Hvaða fertugur maður æsir sig ekki út af hvaða bannmerkingar eru settar á bíómyndir. Eins eru flestir sem ná áfengiskaupaaldri frelsinu fegnir og vilja ekki skemma móralinn á foreldrafundinum með því að vera á öndverðum meiði.
Í kringum kosningar verða skoðanakannanir oft milli varanna á fólki. Sumum finnst þær of margar. Sumir gagnrýna framkvæmd þeirra kannana sem falla illa að draumórum þeirra. Öðrum finnst þær of ráðandi í umræðunni eða skemma fyrir hinum og þessum. Einstaka þjóðfélagshönnuðir vilja setja hömlur á birtingu þeirra fyrir kosningar. Það er afar vond og kjánaleg hugmynd.