Tombólupólitík vinstrimanna virt að vettugi

Loforðaflaumur ákveðinna flokka í kosningabaráttunni færist í aukana eftir því sem styttist í kjördag.

Loforðaflaumur ákveðinna flokka í kosningabaráttunni færist í aukana eftir því sem styttist í kjördag. Framsóknarflokkurinn og Fylkingin eru duglegust að lofa og fréttamenn falla iðulega í þá gildru að telja loforð um útgjöld mælikvarða á umhyggju flokkanna fyrir fólkinu í landinu. En skyldi minnkandi fylgi þessara flokka kannski stafa af því að almenningur í landinu hefur fengið sig full saddan af slíkri tombólupólitík, að fólk taki ekki mark á stjórnmálamönnum sem bregða sér í hlutverk jólasveinsins á fjögurra ára fresti?

Þá virðist tilraunin um sameiningu íslenskra jafnaðarmanna hafa farið út um þúfur. Að loknum kosningum verða að öllum líkindum fjórir flokkar á Alþingi, eins og verið hefur mest allt lýðveldisskeiðið. Allt bröltið á vinstri vængnum gerði því lítið annað en að breyta hlutföllunum, eyðileggja Alþýðubandalagið, þurrka út Kvennalistann og fá heim gamla flokkaflakkara úr Alþýðuflokknum. Eftir stendur „Samfylkingin“, með 25-30% fylgi, minni vinstri flokkur með 7-10% fylgi, Framsóknarflokkurinn á sínum stað og Sjálfstæðisflokkurinn sjaldan sterkari.

Latest posts by Borgar Þór Einarsson (see all)

Borgar Þór Einarsson skrifar

Borgar hefur skrifað á Deigluna frá stofnun, 3. febrúar 1998.