Klámvæðing sjónvarpsstöðvanna

Umræðan um nektarstaðina og þann ósóma sem þeim tengist tröllríður nú þjóðfélaginu. Tiltölulega fáir landsmenn höfðu orðið varir við ósómann, þótt nokkur ár séu liðin frá opnun fyrstu staðanna.

Umræðan um nektarstaðina og þann ósóma sem þeim tengist tröllríður nú þjóðfélaginu. Tiltölulega fáir landsmenn höfðu orðið varir við ósómann, þótt nokkur ár séu liðin frá opnun fyrstu staðanna. En hinir púrítanísku ljósvakamiðlar, RÚV og Stöð 2, iðka það nú hvor í kapp við annan að bera ósómann inn á heimili landsmanna í aðalfréttatímum. Þannig hafa þessir fjölmiðlar gert venjulegu fólki, þ.á.m. eldri borgurum í sjávarplássum úti á landi, kleift að njóta þess sem títtnefndir klámhundar sækjast svo mjög í. Ósóminn er þá ekki ægilegri en svo að hann á heima í aðalfréttatíma RÚV.

Alþingismenn úr öllum flokkum lýsa vanþóknun sinni á klámvæðingunni ægilegu, sem ku birtast hvað skýrast í rekstri umræddra staða. Inn í málflutning þeirra blandast ýmis óþverri, eins og barnaklám, og er þeim óþverra væntanlega ætlað að gefa orðum þingmannanna einhverja vigt. Þórunn Sveinbjarnardóttir, þingkona Samfylkingarinnar, sagði meira segja vopnasölu tengjast nektarstöðunum og Össur Skarphéðinsson lýsti bréfaskiptum sínum, er hann var ritstjóri DV, við íslenskan barnaníðing á Tælandi.

Þetta kom allt fram í umræðum um nektarstaðina á Alþingi og furðar Deiglan sig mest á því að Sighvatur Björgvinsson skyldi ekki stíga stóryrtur í pontu og bendla nektarstaðina við hvarf Geirfinns!

Latest posts by Borgar Þór Einarsson (see all)

Borgar Þór Einarsson skrifar

Borgar hefur skrifað á Deigluna frá stofnun, 3. febrúar 1998.